Dağılmayı Önleme Çabaları

1)             OSMANLICILIK: Tanzimat döneminin sonlarına doğru bazı Osmanlı Aydınları GENÇ OSMANLILAR adıyla bir cemiyet kurdular. Bunların amacı Fransız ihtilali sonucu yayılan “Milliyetçilik” akımının Osmanlı Devleti üzerinde etkisini kırmaktı. Bunun için dil, din ve ırk farkı gözetmeksizin herkesin eşit haklara sahip olmasını savunuyorlardı. Bu milletlere yönetimde temsil hakkı verilirse Osmanlı Devletinden ayrılmayacaklarını düşünüyorlardı. Osmanlıcılık akımının temsilcileri: Ziya Paşa, Mithat Paşa, Namık Kemal

2)             İSLAMCILIK (PANİSLAMİZM): Genç Osmanlıların(jön Türkler) Osmanlıcılık fikrine karşı II. Abdülhamit bu düşünceyi savunmuştur. Padişahın bunda iki amacı vardı:

Dar anlamda: İmparatorluğu korumak ve devam ettirmek.

Geniş anlamda: Hilafet çatısı altında dünya İslam birliğini sağlamaktı. Bu düşünceyi savunanlara göre din ile millet birdir. Hangi milletten olursa olsun Müslümanların halifenin etrafında birleşmesi gerekir.

NOT:İslamcılık düşüncesi de Osmanlıcılık gibi Milliyetçilik akımı karşısında etkili olamamıştır.Bunun en açık kanıtı da I.Dünya savaşında Halifenin Cihat çağrısına Müslüman Arapların uymamasıdır.

İslamcılık akımının temsilcileri: Mehmet Akif, Said Halim Paşa, Ahmet Hamdi Akseki

3)             TÜRKÇÜLÜK: İslamcılık ve Osmanlıcılık düşüncelerinin geçerli olduğu dönemlerde pek yaygınlaşamadı. Özellikle II.Meşrutiyet döneminde güç kazandı. Türkçülük düşüncesinin öncülerine göre devlet ancak dili, soyu ve ülküsü bir olan topluma dayanılarak sürdürülebilirdi. Türkçülük akımı ZİYA GÖKALP’in katkılarıyla ilmi bir içerik kazanmıştır.

Türkçülük akımının temsilcileri: Ziya Gökalp, Mehmet Emin Yurdakul, Yusuf Akçura, Ömer Seyfettin

4)             BATICILIK: İlk olarak askeri alanda başlayan batılılaşma hareketi, daha sonra devlet ve toplum hayatında da etkisini gösterdi.

Batıcılık akımının temsilcileri: Tevfik Fikret, Celal Nuri